පහත කරුණු අවබෝධ කර ඔබ කැමති මාතෘකා 3ක් යටතේ රචනා ලියන්න



  කඳුකර අසිරිය

"කඳුකරයේ සීතලේ- මීදුම් සළු පාවෙලා........"
            දෙසවන් පිනා යන ගීයක් මගේ මුවගට නැගේ. ඒ අන් වෙනකක් නිසා නොව කඳුකරයේ අසිරිය විඳ ගැනීමට මා ඇතුළු මගේ යහළු කැල මේ වනවිටත් නික්මී ඇති බැවිනි.  නමුනුකුල නම් වූ ඒ අසිරිමත් සුන්දර කඳුවැටියට අප මේ යන්නේ නැවුම් සතුටු බලාපොරොත්තු ගොන්නක් සිතෙහි පුරවා ගෙන ය. ඉරිමා උදෑසනින් ම කඳු පාමුල වෙත අපි සියල්ලෝ ම අවතීර්ණ වූවෙමු.
            කොළොම් තොට නගරයේ කොන්ක්‍රීට් වනාන්තරයේ දැනුණු උණුසුම් වායු නමුනුකුලට හමා නැත. හාත්පසින් ම ඇදී එන්නේ සිත නලවන, හද පිනවන, ගත සැනසෙන මඳ නල ය. නමුනුකුලට ආගන්තුක වූ අපට එය නුපුරුදු අත්දැකීමකි. එනිසා ලහිලහියේ අපි සැවොම රැගෙන ආ වැහි කබා පැළඳ ගත්තෙමු. ඒත් දැඩි ව දැනුණු සීතල වැහි කබායට යටපත් වූයේ නැත. ඒ සමග අවටින් පැමිණි මීදුම් සළු අපව පොරවා ගත්තේ හිටිහැටියේ ය.ඒ වේලාවේ වලාකුළු අතරට ගියා සේ අපට දැනිණි. හරිම අපූරු අත්දැකීමක් ලබමින් සැවොම ප්‍රීමත්ව කෑ ගැසූවෙමු. නොබො වේලාවකින් මීදුම ක්‍රමයෙන් අපගෙන් ඈත් වූ අතර, සෙමින්-සෙමින් කන්ද   තරණය කිරීමට අපි ආරම්භ කළෙමු.
            සිසිල් සුළඟ අප පිටුපසින් හමා එමින් අපිට තවත් ඉදිරියට යන ලෙස ඉඟි කරයි. ඒ අතර, සුළඟ විසින් රැගෙන ආ වනමල් සුවඳ අපව තවත් ප්‍රබෝධමත් කරවීමට සමත් විය. අපට ඒ ද අමුතු අත්දැකීමකි. වනමල්වල මධු සොයා සැරිසරන බිඟු රළ අප පසු කරමින් කඩිනම් ගමනින් වන රොදට ඇතුළු වනු සුලබව දැකිය හැකි දසුනකි. එපමණ නොවේ. දේදුන්නෙන් වර්ණ ඉල්ලා ගෙන විසිතුරු ඇඳුමින් හැඩවුණු සමනලුන් මෙන් ම සලබයෝ ද අතොරක් නැති ව අප වට කර ගනිමින් රැඟුම් පාන්නට වූහ. සමහරෙකු ඒ දැක සිය කැමරාවලට සටහන් කර ගත්තේ, එය කිසිදා නොදැකිය හැකි තරමේ විචිත්‍රවත් දර්ශනයක් වූ නිසාවෙනි. තවත් පසෙකින්, නිරතුරුව හඬ නගනා කුරුල්ලන්ගේ මිහිරි ගී නාද අපගේ දෙසවන් කුල්මත් කරවී ය.
            මෙලෙස නමුනුකුල කන්දේ අසිරිය විඳ ගනිමින් ඉදිරියට ඇදුණූ අපට ටිකෙන් ටික වැඩිවෙමින් ඇසෙන මහත් ඝෝෂාවක් ඇසෙන්නට විය. එය නගරයෙන් ඇදෙන රිය ඝෝෂාවන් හෝ නලා ශබ්දයන් මෙන් දෙසවනට අමිහිරි නොවී ය. මේ වනයෙන් ඇසුණු ඝෝෂාව අසන්නට අසන්නට ඒ කෙරෙහි සිතත් ගතත් ඇදී යයි. නොබෝ වේලාවකින් ඒ දිය ඇල්ලක ජල කඳෙන් නැගෙන හඬ බව අපට අවබෝධ විය. අප සියල්ලන්ගේ ම පියවර දැන් වේගවත් විය. හැමෝටම දිය ඇල්ල දැක ගැනීමට තිබුණේ පුදුමාකාර නොඉවසිල්ලකි. දැන් දියඇල්ල වෙතට පැමිණ හමාර ය. ඉතා උස් වූ ගල් පර්වතයකින් ඇද හැලෙනා මහා දිය දහරාව තවත් ගලකින් පිළිගෙන එතැනින් නැවතත් ප්‍රපාතයකට ඇද හලයි. මේ නිසා ඇති වී තිබෙන සුන්දරත්වය කියා නිම කළ නොහැකි ය. දිය ඇල්ල අසලට ගිය විට දැනුණේ එකම ජල ඝෝෂාවකි. අපිට කථා කිරීමටවත් දිය ඇලි කොමළිය ඉඩ දුන්නේ නැත. ඇයගේ තේජවන්තභාවය ඉතා චමත්කාරජනකබවක් ඇති කළ නමුදු මහත් බියකරු ගතියක් ද අපගේ සිත තුළ ඇති කළේ ය.
            තවත් හෝරා කිහිපයකින් පසු නමුනුකුල කඳු මුදුනේ පිහිටි ගල් තලාවකට අපි එළඹුණෙමු. දැන් සරතැස නිවා ගැනීමට කාලය උදා විය. දෙදෙනෙක් එක් වී අප ගෙන ගිය කූඩාරම් තැනුවෝ ය. ඒ අතර තවත් දෙදෙනක් කෑම පිසීමට සැරසුණ හ. මම අවට සිරි නැරඹීමට පටන් ගත්තෙමි. නමුනුකුල කඳු මුදුනට සිරිලක දසතම පෙනෙන්නට විය. මහා ගංගාවෝ පුංචි ඇළ පාරක් මෙන් දිස් වූහ. වන උයන්, තණ පිටි, වෙල් යායවල් මෙන් ම, ගිනි පෙට්ටි වැනි වූ නිවෙස් ද කඳු මුදුනට පෙනේ. නමුනුකුල වටේටම පිහිටි කඳු වැටි හා ඒ වසා ගත් මීදුම් වලාවන් පමණක් නොව, හොරැහින් ඉඟි කරන හිරු රැස් ද ආදී මේ සැම එක් වී මවාපාන දර්ශනීය සිතුවම සියැසින් බලා ගත යුතුම යැයි මට හැඟේ.
            නැවත ආපස්සට පියමං කිරීමට කාලය එළඹ ඇත. වන රොද මැද රැයක් ගත කිරීමට ඊළඟ වාරයේ සැවොම කතිකා කර ගත්තෙමු. එතෙක් දුක්මුසු මුහුණුන් කඳුවැටියෙන් සමු ගත්තද සොබා දහමේ අපූරු සුන්දර බව නැවත නැවත මතක් කර ගෙන සතුටු විය හැකි බව නම් ඇත්තකි